Cahuita
Door: Inge Vleer
Blijf op de hoogte en volg Inge
13 Januari 2014 | Costa Rica, Cahuita
Wauw, wat een weekend!
Mijn weekend begon op donderdag avond. Na een slopende eerste week Spaans heb ik enthousiast mijn tas voor het weekend ingepakt en Mama Tica (Maria) in gebrekkig Spaans, in combinatie met Google Translate, uitgelegd dat ik het weekend wegging en er t/m zondag avond 21.00 ongeveer niet zou zijn. Zij was helemaal enthousiast en heeft mij zelfs op vrijdag morgen om 04.45 uitgezwaaid! Omdat er rond dit tijdstip nog geen bussen rijden, en San José niet geheel ongevaarlijk is, hebben we de school taxi geboekt. Deze is iets duurder, maar wel erg betrouwbaar.
In eerste instantie hadden we een weekendje weg geboekt met zijn drieën (Melissa, Gabriella en ik.) Maar Nina kwam hier later bij. Nina komt uit Noorwegen, en was donderdag net aangekomen in San José. Er werd aan ons gevraagd of Nina mee mocht en natuurlijk mocht dat. Het was niet alleen super gezellig met Nina erbij. maar ook nog handig achteraf! Want Nina spreekt goed Spaans.
De schooltaxi bracht ons naar het busstation in San José waarvandaan onze bus om 06.00 vertrok. En hij vertrok nog op tijd ook. De bussen naar verdere gebieden zijn gelukkig beter qua comfort als de stadsbussen. We reden een prachtige route. Eerst heel ver omhoog, tot we in bewolkte bossen kwamen, en daarna weer omlaag. Toen reden we een heel groot stuk over het platteland, bezaaid met bananen plantages. En via Limon kwamen we na 4 uur reizen aan in Cahuita. De zon scheen en het was warm en klam. Precies wat we verwacht hadden en waar we ons op voorbereid hadden. Bij onze bungalow kwamen we gelijk in aanraking met apen. Een hele kolonie zat in een boom achter onze bungalow. Erg mooi en leuk om te zien. Ik heb nog nooit apen buiten een dierentuin gezien. Na een korte stop in de bungalow, en onze eerste apen gespot te hebben, zijn we gelijk het strand gaan zoeken. Het strand (Playa Blanco) was niet moeilijk te vinden, wel vonden we het enigszins raar dat we door een soort van poort moesten waarbij we ons moesten inschrijven. Naam, land van herkomst, stad van herkomst en tijd van binnenkomen en de tijd van weggaan.
En zo hebben we heerlijk de eerste middag op het strand gelegen, in de volle zon. Het zeewater voelde heerlijk aan en we waren allemaal helemaal tot rust gekomen.
Eind van de middag deden we moeite om een gezellige lunchplek te vinden in het centrum van Cahuita. Dit was zwaarder dan gedacht, want we moesten heel ver lopen en kwamen daardoor per ongeluk bij een veel groter strand (Playa Negra) verderop uit. De wandeling was best zwaar op slippertjes en in de brandende zon. Het 'centrum' vonden we erg klein, maar we vonden een gezellige Reggae bar waar we goed gegeten hebben. En de vibe van de Cariben echt gevoelt hebben. Na het eten zijn we terug gewandeld en kwamen we er in de supermarkt bij Playa Blanco erachter dat dat het centrum van Cahuita was en niet die 2 barren bij Playa Negra. Dit was veel groter en had buiten restaurants en barren ook een aantal winkeltjes.
We waren best moe, dus zijn na het eten naar de bungalow gegaan. Daar kwamen we in aanraking met de ondergrondse krab. Het dier maakt holletjes, eigenlijk zoals een mol, en de hele tuin was ermee bezaaid. Om 19.00 lokale tijd lagen we in bed en sliepen we bijna, alleen hielde 2 vriendelijke gekko's ons nog even wat langerbwakker in onze bungalow.
De volgende morgen werden we wakker van angstaanjagende geluiden. Is het een jaguar? Zijn het beren? Wilde zwijnen misschien? Nee, brulapen. Dezelfde apen als we de dag ervoor hadden gespot. En ze kunnen echt hard brullen. 's Morgens hebben we rustig aan gedaan en een beetje gelummeld in de hangmat op onze patio. Dit kwam ook omdat het regende. Aan de caribische kant van Costa Rica regent het vaak 's morgen en 's avonds, gelukkig klaart het meestal in de begin van de middag helemaal op.
's Middags vertrokken we naar Playa Blanca, maar dit keer wouden we verder lopen. Want er was ons verteld dat verderop nog veel meer strand zou zijn. Zo kwamen we erachter dat we ons moesten inschrijven op het strand omdat het strand al het Nationaal Park was van Cahuita! We liepen een stukje door de jungle, parallel aan de zee, maar besloten dat het toch te ver lopen was. Dus we gingen terug om op het eerste stukje strand te liggen, gelijk bij de entree van het park. Wel hebben we een prachtige Morpho (The Blue Butterfly) gezien in het park. Dit is een zeldzame vlinder, wij hebben echt geluk gehad dat we hem gezien hebben.
Ook die dag hadden we erg mooi weer en hebben we lekker in de zon gelegen en gezwommen in de zee. 's Avonds hebben we ons klaar gemaakt voor uiteten en misschien, als het gezellig druk zou zijn, zouden we daarna een paar danspasjes wagen in de Cocosbar. Terwijl we onze klaar maakte merkte we een andere apen kolonie op in een andere boom naast onze bungalow. Dit waren kapucijn aapjes, ik herkende ze aan hun witte gezichtjes. Ze waren leuk van tak tot tak aan het springen en elkaar een beetje aan het vlooien. Bijzondere ervaring.
We kozen een restaurantje uit wat echt typisch op een hutje op het strand leek, zoals je ze ook in films ziet. En na alle rijst en bonen, die ik die week bij Mama Tica had gehad, had ik wel zin in iets anders. Ik koos voor pasta en dat beviel heel goed. Na het eten liepen we richting de Cocosbar. Hier was het al erg druk en gezellig. Er waren nog precies vier barkrukken vrij aan de bar en daar hebben we een tijdje gezeten en genoten van een live bandje dat speelde (natuurlijk latijns amerikaanse muziek). Het was mooi om te zien hoe vooral de oudere uit hun dak gingen. Mensen in Costa Rica kunnen heel goed dansen en ze laten dan ook graag hun salsa, tango en mambo pasjes zien. Ze werden aangemoedigd door een luid publiek. Na een tijdje stopte de live band en nam de DJ het over, nu kwam er wat meer hedendaagse muziek gemixed met reggae en latijns amerikaanse muziek. We besloten op een lege dansvloer 'onze europese' danspasjes te laten zien. Een tijdje werden we aangestaard door de hele bar, maar al gauw werkte het aanstekelijk en stroomde de hele dansvloer vol. In Costa Rica is het heel normaal om wildvreemde mensen zonder iets te zeggen de hand te pakken en met elkaar te gaan dansen. Ik ben nog nooit zo vaak te dans gevraagd in mijn hele leven in Nederland als één avond hier. Hoewel ik het even geprobeerd heb, is de mambo dansen niet echt mijn stijl. Dus daarna gingen we vrolijk verder dansen met z’n vieren.
De volgende morgen moesten we om 11.00 uit checken, maar onze bus terug zou pas gaan om 16.30, dus we hadden nog even. Het regende weer, maar het zou net zoals gister en eergisteren wel weer opknappen. Na het uit checken waagde we een tweede poging om het andere strand te zoeken in het Nationaal Park van Cahuita. Dit keer was het zwaarder want we moesten al onze spullen meedragen. Op onze slippertjes en vol goede moed wandelde we door het park. We hoopte een sloth te zien, maar dit gebeurde helaas niet. wel zagen we veel vlinder, apen, salamanders en rode mieren. Deze rode mieren zijn overigens veel groter als in Nederland en kunnen flink steken, mijn grote teen was een groot deel van de dag opgezwollen. Na een half uur geklauterd te hebben door de jungle vonden we het strand waar iedereen het over had. Een idyllisch plekje, naast een rivier die uitmond in de zee. We legde onze handdoeken neer. zwommen even en droogde daarna op in de zon. Melissa en ik besloten dat we wat meer van het park wouden zien. We lieten onze spullen bij Gabriella en Nina op het strand en vertrokken met alleen een camera verder de jungle in. Eerst moesten we de rivier oversteken, want pas daarna liep het pad verder. Het stuk park waar we in terecht kwamen was veel slechter onderhouden en veel minder druk als het eerste gedeelte. Maar daardoor was het wel echt prachtig en voelde het net alsof je in de middle of nowhere was, ver van de bewoonde wereld. Toen Melissa en ik terug kwamen van onze ontdekkingstocht begon het keihard, maar dan ook keihard te regenen. Een tropische stortbui. We konden nergens echt schuilen, dus besloten terug te lopen in de kletterende regen. Na een half uur snel wandelen kwamen we eindelijk aan bij de entree van het park, waar we konden schuilen. Inmiddels waren we doorweekt en ook onze tassen waren zeiknat. Dit vonden we minder leuk, omdat er waardevolle papieren en spullen in zaten. Bij de entree van het park hebben we nog een half uur gewacht tot het droog was. Inmiddels hadden we het hartstikke koud gekregen in onze natte kleren. We kleden ons snel om en gingen wat lunchen bij een restaurant vlakbij. Daarna begon het al gauw weer keihard te regenen en hebben we onze middag gespendeerd in dat restaurant. Tegen die tijd dat we echt naar de bus moesten, dit was nog eens 10 minuten lopen, regende het nog steeds. Ik keek naar buiten en zag mensen lopen in een poncho. Ineens realiseerde ik mij dat ik een poncho mee had in het zij vakje van mijn thuis. Ik voelde me enigszins dom dat ik er niet eerder aan gedacht had. Maar tegelijkertijd was ik zo blij dat ik niet weer zeiknat hoefde te regenen. We trokken een sprintje naar het busstation. En gelukkig was het warm in de bus terug.
Tegen een uur of 20.30 waren we terug in San Jose. We namen met zijn vieren een taxi terug. Eerst moesten we duidelijk uitleggen aan de man dat hij zijn meter aan deed, anders zouden we flink afgezet worden. Daarna reed hij verkeerd en reed mijn wijk zo voorbij. Uiteindelijk was ik om 21.00 thuis en hebben we vast teveel moeten betalen. Maar wat een te gek weekend in Costa Rica!
Mijn weekend begon op donderdag avond. Na een slopende eerste week Spaans heb ik enthousiast mijn tas voor het weekend ingepakt en Mama Tica (Maria) in gebrekkig Spaans, in combinatie met Google Translate, uitgelegd dat ik het weekend wegging en er t/m zondag avond 21.00 ongeveer niet zou zijn. Zij was helemaal enthousiast en heeft mij zelfs op vrijdag morgen om 04.45 uitgezwaaid! Omdat er rond dit tijdstip nog geen bussen rijden, en San José niet geheel ongevaarlijk is, hebben we de school taxi geboekt. Deze is iets duurder, maar wel erg betrouwbaar.
In eerste instantie hadden we een weekendje weg geboekt met zijn drieën (Melissa, Gabriella en ik.) Maar Nina kwam hier later bij. Nina komt uit Noorwegen, en was donderdag net aangekomen in San José. Er werd aan ons gevraagd of Nina mee mocht en natuurlijk mocht dat. Het was niet alleen super gezellig met Nina erbij. maar ook nog handig achteraf! Want Nina spreekt goed Spaans.
De schooltaxi bracht ons naar het busstation in San José waarvandaan onze bus om 06.00 vertrok. En hij vertrok nog op tijd ook. De bussen naar verdere gebieden zijn gelukkig beter qua comfort als de stadsbussen. We reden een prachtige route. Eerst heel ver omhoog, tot we in bewolkte bossen kwamen, en daarna weer omlaag. Toen reden we een heel groot stuk over het platteland, bezaaid met bananen plantages. En via Limon kwamen we na 4 uur reizen aan in Cahuita. De zon scheen en het was warm en klam. Precies wat we verwacht hadden en waar we ons op voorbereid hadden. Bij onze bungalow kwamen we gelijk in aanraking met apen. Een hele kolonie zat in een boom achter onze bungalow. Erg mooi en leuk om te zien. Ik heb nog nooit apen buiten een dierentuin gezien. Na een korte stop in de bungalow, en onze eerste apen gespot te hebben, zijn we gelijk het strand gaan zoeken. Het strand (Playa Blanco) was niet moeilijk te vinden, wel vonden we het enigszins raar dat we door een soort van poort moesten waarbij we ons moesten inschrijven. Naam, land van herkomst, stad van herkomst en tijd van binnenkomen en de tijd van weggaan.
En zo hebben we heerlijk de eerste middag op het strand gelegen, in de volle zon. Het zeewater voelde heerlijk aan en we waren allemaal helemaal tot rust gekomen.
Eind van de middag deden we moeite om een gezellige lunchplek te vinden in het centrum van Cahuita. Dit was zwaarder dan gedacht, want we moesten heel ver lopen en kwamen daardoor per ongeluk bij een veel groter strand (Playa Negra) verderop uit. De wandeling was best zwaar op slippertjes en in de brandende zon. Het 'centrum' vonden we erg klein, maar we vonden een gezellige Reggae bar waar we goed gegeten hebben. En de vibe van de Cariben echt gevoelt hebben. Na het eten zijn we terug gewandeld en kwamen we er in de supermarkt bij Playa Blanco erachter dat dat het centrum van Cahuita was en niet die 2 barren bij Playa Negra. Dit was veel groter en had buiten restaurants en barren ook een aantal winkeltjes.
We waren best moe, dus zijn na het eten naar de bungalow gegaan. Daar kwamen we in aanraking met de ondergrondse krab. Het dier maakt holletjes, eigenlijk zoals een mol, en de hele tuin was ermee bezaaid. Om 19.00 lokale tijd lagen we in bed en sliepen we bijna, alleen hielde 2 vriendelijke gekko's ons nog even wat langerbwakker in onze bungalow.
De volgende morgen werden we wakker van angstaanjagende geluiden. Is het een jaguar? Zijn het beren? Wilde zwijnen misschien? Nee, brulapen. Dezelfde apen als we de dag ervoor hadden gespot. En ze kunnen echt hard brullen. 's Morgens hebben we rustig aan gedaan en een beetje gelummeld in de hangmat op onze patio. Dit kwam ook omdat het regende. Aan de caribische kant van Costa Rica regent het vaak 's morgen en 's avonds, gelukkig klaart het meestal in de begin van de middag helemaal op.
's Middags vertrokken we naar Playa Blanca, maar dit keer wouden we verder lopen. Want er was ons verteld dat verderop nog veel meer strand zou zijn. Zo kwamen we erachter dat we ons moesten inschrijven op het strand omdat het strand al het Nationaal Park was van Cahuita! We liepen een stukje door de jungle, parallel aan de zee, maar besloten dat het toch te ver lopen was. Dus we gingen terug om op het eerste stukje strand te liggen, gelijk bij de entree van het park. Wel hebben we een prachtige Morpho (The Blue Butterfly) gezien in het park. Dit is een zeldzame vlinder, wij hebben echt geluk gehad dat we hem gezien hebben.
Ook die dag hadden we erg mooi weer en hebben we lekker in de zon gelegen en gezwommen in de zee. 's Avonds hebben we ons klaar gemaakt voor uiteten en misschien, als het gezellig druk zou zijn, zouden we daarna een paar danspasjes wagen in de Cocosbar. Terwijl we onze klaar maakte merkte we een andere apen kolonie op in een andere boom naast onze bungalow. Dit waren kapucijn aapjes, ik herkende ze aan hun witte gezichtjes. Ze waren leuk van tak tot tak aan het springen en elkaar een beetje aan het vlooien. Bijzondere ervaring.
We kozen een restaurantje uit wat echt typisch op een hutje op het strand leek, zoals je ze ook in films ziet. En na alle rijst en bonen, die ik die week bij Mama Tica had gehad, had ik wel zin in iets anders. Ik koos voor pasta en dat beviel heel goed. Na het eten liepen we richting de Cocosbar. Hier was het al erg druk en gezellig. Er waren nog precies vier barkrukken vrij aan de bar en daar hebben we een tijdje gezeten en genoten van een live bandje dat speelde (natuurlijk latijns amerikaanse muziek). Het was mooi om te zien hoe vooral de oudere uit hun dak gingen. Mensen in Costa Rica kunnen heel goed dansen en ze laten dan ook graag hun salsa, tango en mambo pasjes zien. Ze werden aangemoedigd door een luid publiek. Na een tijdje stopte de live band en nam de DJ het over, nu kwam er wat meer hedendaagse muziek gemixed met reggae en latijns amerikaanse muziek. We besloten op een lege dansvloer 'onze europese' danspasjes te laten zien. Een tijdje werden we aangestaard door de hele bar, maar al gauw werkte het aanstekelijk en stroomde de hele dansvloer vol. In Costa Rica is het heel normaal om wildvreemde mensen zonder iets te zeggen de hand te pakken en met elkaar te gaan dansen. Ik ben nog nooit zo vaak te dans gevraagd in mijn hele leven in Nederland als één avond hier. Hoewel ik het even geprobeerd heb, is de mambo dansen niet echt mijn stijl. Dus daarna gingen we vrolijk verder dansen met z’n vieren.
De volgende morgen moesten we om 11.00 uit checken, maar onze bus terug zou pas gaan om 16.30, dus we hadden nog even. Het regende weer, maar het zou net zoals gister en eergisteren wel weer opknappen. Na het uit checken waagde we een tweede poging om het andere strand te zoeken in het Nationaal Park van Cahuita. Dit keer was het zwaarder want we moesten al onze spullen meedragen. Op onze slippertjes en vol goede moed wandelde we door het park. We hoopte een sloth te zien, maar dit gebeurde helaas niet. wel zagen we veel vlinder, apen, salamanders en rode mieren. Deze rode mieren zijn overigens veel groter als in Nederland en kunnen flink steken, mijn grote teen was een groot deel van de dag opgezwollen. Na een half uur geklauterd te hebben door de jungle vonden we het strand waar iedereen het over had. Een idyllisch plekje, naast een rivier die uitmond in de zee. We legde onze handdoeken neer. zwommen even en droogde daarna op in de zon. Melissa en ik besloten dat we wat meer van het park wouden zien. We lieten onze spullen bij Gabriella en Nina op het strand en vertrokken met alleen een camera verder de jungle in. Eerst moesten we de rivier oversteken, want pas daarna liep het pad verder. Het stuk park waar we in terecht kwamen was veel slechter onderhouden en veel minder druk als het eerste gedeelte. Maar daardoor was het wel echt prachtig en voelde het net alsof je in de middle of nowhere was, ver van de bewoonde wereld. Toen Melissa en ik terug kwamen van onze ontdekkingstocht begon het keihard, maar dan ook keihard te regenen. Een tropische stortbui. We konden nergens echt schuilen, dus besloten terug te lopen in de kletterende regen. Na een half uur snel wandelen kwamen we eindelijk aan bij de entree van het park, waar we konden schuilen. Inmiddels waren we doorweekt en ook onze tassen waren zeiknat. Dit vonden we minder leuk, omdat er waardevolle papieren en spullen in zaten. Bij de entree van het park hebben we nog een half uur gewacht tot het droog was. Inmiddels hadden we het hartstikke koud gekregen in onze natte kleren. We kleden ons snel om en gingen wat lunchen bij een restaurant vlakbij. Daarna begon het al gauw weer keihard te regenen en hebben we onze middag gespendeerd in dat restaurant. Tegen die tijd dat we echt naar de bus moesten, dit was nog eens 10 minuten lopen, regende het nog steeds. Ik keek naar buiten en zag mensen lopen in een poncho. Ineens realiseerde ik mij dat ik een poncho mee had in het zij vakje van mijn thuis. Ik voelde me enigszins dom dat ik er niet eerder aan gedacht had. Maar tegelijkertijd was ik zo blij dat ik niet weer zeiknat hoefde te regenen. We trokken een sprintje naar het busstation. En gelukkig was het warm in de bus terug.
Tegen een uur of 20.30 waren we terug in San Jose. We namen met zijn vieren een taxi terug. Eerst moesten we duidelijk uitleggen aan de man dat hij zijn meter aan deed, anders zouden we flink afgezet worden. Daarna reed hij verkeerd en reed mijn wijk zo voorbij. Uiteindelijk was ik om 21.00 thuis en hebben we vast teveel moeten betalen. Maar wat een te gek weekend in Costa Rica!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
