Last day of school

Vandaag alweer de laatste schooldag in San José gehad. Dat is best snel gegaan. Ik heb vandaag mijn eerste Spaanse diploma in handen gekregen. Ik beheers nu officieel de Spaanse basis. Een beetje een gek idee om dat nu al te zeggen, na twee week Spaans. Ik versta inmiddels heel veel van wat er gezegd wordt, ik kan alleen nog niet altijd even goed antwoorden. Maar het begin is er en het voelt heel goed! Ik ga de school echt missen. Zulke vriendelijke mensen daar en ze helpen je echt met alles. Niets wat je ze vraagt is teveel.
San José zelf ga ik denk ik niet zozeer missen. De stad is niet mooi en het verkeer is één grote chaos. De familie Delgado ga ik wel heel erg missen. Zulke vriendelijke mensen, die mij helemaal opgenomen hebben in hun familie. Ik heb een leuk cadeautje voor ze gekocht en een Spaanse brief voor ze geschreven, zondag morgen voor ik weg ga zal ik ze het geven.

Maar eerst heb ik nog twee hele dag in San José. Gisteravond zijn twee Duitse meiden aangekomen, die ook bij de familie Delgado verblijven. Ik heb ze uitgenodigd om met mij San José te gaan verkennen. Het is bijzonder hoe je in het buitenland zo snel vrienden maakt.
Zaterdag ga ik met de familie Delgado naar La Paz. Dit is een park met o.a. vijf watervallen, jaguars, poema's, apen en allerlei soorten vlinders, vogels, kikkers en slangen. Ik heb hier echt heel veel zin in, het schijnt prachtig te zijn.
Op zondag vertrek ik naar Samara voor nog twee weken Spaans. Daarna ga ik vier weken vrijwilligerswerk doen in El Silencio, een reservaat voor gewonden of verlaten dieren. Dit is in de middle of nowhere. Met de bus ben ik na een uur in het dichtstbijzijnde dorp. En deze bussen rijden maar één keer heen op de dag, en één keer terug. Deze mag ik dus echt niet missen. Hoewel de meeste parken in Costa Rica dus geen elektriciteit, en dus ook geen internet hebben, heeft deze beide. Lucky me!

Voor mezelf heb ik besloten, om wat rust in mijn hoofd te krijgen, om mijn laatste week in Costa Rica ook alvast te boeken. Ik vond het erg moeilijk om te kiezen waar ik een week zou willen verblijven, aangezien alles mooi is in Costa Rica. Na wat wikke en wegen, en advies van de familie, heb ik een hotel aan het strand in Puerto Viejo de Talamanca geboekt. Ik denk dat ik het erg fijn vind om na een maand in afzondering weer volop onder de mensen te zijn. En in Puerto Viejo heerst echt zo'n Caribische vibe, deze vind ik persoonlijk erg fijn. Puerto Viejo betekend overigens Oude Haven. Het is dan ook de havenstad waarin, tijdens de tijd van de kolonisten, de slaven Costa Rica werden ingevoerd. De provincie Limon is heel lang een provincie geweest waarin de zwarte mensen alleen mochten wonen. Zij mochten zich niet buiten Limon vestigen. Het is nog niet zo lang geleden dat die regel ongedaan gemaakt is. Maar nog steeds zie je dat Limon voornamelijk uit zwarte mensen bestaat. En ondanks de geschiedenis, begrijp ik best dat ze er blijven, het is zo'n prachtige provincie. En die provincie hebben zij helemaal naar hun eigen sfeer gemaakt.
Omdat ik zondag morgen heel vroeg vlieg heb ik voor mijn laatste nacht een hotel geboekt vlakbij het vliegveld, dit is wel zo makkelijk.

Ik heb heel erg zin in morgen en overmorgen en het idee dat ik maandag na school op het strand lig (wat ik in principe na iedere schooldag kan gaan doen) is toch wel echt heel erg fantastisch!

Hasta Luego mi familia, y amigos y/o amigas!