Crazy day

Inmiddels ben ik weer terug in San José. Dit is maar voor één nachtje, aangezien ik op zondag niet naar mijn vrijwilligersproject kan reizen. Op zondag gaat daar geen bus heen. Mijn oude gastgezin in San José zit helemaal vol, dus ik verblijf voor één nachtje bij een andere familie. Deze familie is rijk en heeft een gigantisch huis vol met prulletjes. Ik heb een gigantische kamer met een super badkamer voor mijzelf. Eigenlijk jammer dat ik er maar 1 nachtje verblijf. Ze hebben ook internet dus nu kan ik eindelijk mijn blog bijwerken en jullie weer op de hoogte stellen van wat er allemaal gebeurd is. Hoewel ik bij mijn vrijwilligerswerk wel weer achter ga lopen, aangezien daar alleen internet is tussen 15.00-18.00 's middags.

Vanochtend om half 9 zou ik met de taxi van mijn cabina naar de bushalte gebracht worden. Helaas kwam de taxi chauffeur niet opdagen. Op het moment dat de taxi zou moeten komen waren de tico jongens ook bezig hun auto in te laden met de surfborden. Mijn verblijf in Samara is ook de opbergplaats voor de surfborden van de surfschool. Eén jongen was zo aardig om mij toch nog op tijd naar de bus te brengen. En deze bus was natuurlijk zoals verwacht, een half uur te laat. De halve busrit heb ik geslapen, omdat ik opstap was geweest en wel redelijk moe was. De overige helft van de busrit terug naar San José heb ik zitten kletsen met een groepje amerikanen.
Na 5 uur reizen, een uur langer als de heenweg, kwam ik aan in San José. Daar stond een taxichauffeur, met een bordje met mijn naam erop, op mij te wachten. Hij bracht mij naar mijn nieuwe familie. Aangezien ik nu wat beter Spaans kan praatte we volop. Het viel mij op dat het zo ongelooflijk druk was in San José voor een zondag. Hij legde me uit dat vandaag de verkiezingen waren en in Costa Rica is dit een gigantisch feest. Later vandaag werd mij dit pas echt duidelijk.

Aangekomen bij mijn familie was ik gefascineerd door de grote van het huis. Ik zit even lekker te internetten in de woonkamer, toen ik geroepen werd voor de lunch. Wat ik iet wat raar vond aangezien ik had uitgelegd dat ik geen honger had. Maar goed, de familie is hartstikke aardig, dus ik ging er netjes bij zitten. Voor ik het wist werd ik volgestopt met allerlei eten. Daarna vroeg de familie of ik mee ging terwijl zij gingen stemmen. Mij leek me dit wel leuk, dus ik ging mee. Net zoals in Nederland, is het stemmen hier in scholen. Mijn familie nu koos voor groen/wit, wat dat ook mag betekenen. Mijn vorige familie in San José is voor rood/geel. Daarna vroegen ze of ik mee ging rondjes rijden door de stad. Ik vond het een rare vraag, maar had toch niet zoveel beters te doen, dus ik ging mee. En toen realiseerde ik me dat de presidentenverkiezingen hier een landelijk feest is. De straten van San José stroomde vol met toeterende auto's die versierd waren met de vlaggen, posters en kleuren van de verschillende partijen. Mensen hingen uit hun ramen en daken en gilde en schreeuwde en toeterde. Na een half uur had ik wel hoofdpijn, maar het was fantastisch. We hebben over deze autorit 2,5 uur gedaan, terwijl het normaal gesproken niet langer hoort te duren dan een uurtje.

In Nederland vertel je niet altijd op wie je gestemd hebt, hier komt men er gewoon open voor uit. Hier is men trots, en ze zoeken gezelligheid. Niemand word anders behandeld omdat ze op een andere partij hebben gestemd. Alles verloopt heel vriendelijk, lawaaiig en gezellig.
Nu ben ik best wel moe en wil ik het liefst slapen. Maar eerst jullie op de hoogte stellen, terwijl jullie allang in bed liggen. Ik hoop dat ik mijn blog een beetje kan bijhouden, maar ik durf niet te zeggen hoe de verbinding is in El Silencio. Ik heb er in ieder geval onwijs veel zin in. Het is ook wel een beetje eng om 4 weken in de rimboe te zitten. Maar ik denk dat het het meer dan waard is. Morgen vroeg vertrek ik om 08.45. En ik ben heel benieuwd.